Południowe Włochy - skrzyżowanie historii, głębokiej tradycji i pięknego wybrzeża

Południowe Włochy są od nas nieco bardziej oddalone, jeśli chodzi o jazdę samochodem, ale przedstawiciela tego malowniczego regionu nie może zabraknąć w naszej ofercie. Ograniczony od północy Kampanią i Molise, sięgający po palec i piętę włoskiego buta Kalabria i Apulia (wyspy Sycylia i Sardynia omówimy osobno), region ten może poszczycić się niezwykle bogatą i burzliwą historią. Dramatyczne piękno wybrzeża i żyzne równiny przyciągały zarówno starożytnych Greków, jak i później Rzymian. Południowe Włochy zawsze były skrzyżowaniem wielu wpływów kształtujących współczesną cywilizację. Wiele atrybutów włoskiej kultury, które dziś zna świat - od opery komicznej po pizzę - narodziło się na południu. Między XVI a XVIII wiekiem Neapol był jednym z głównych ośrodków kultury europejskiej, a odwiedzający miasto pod Wezuwiuszem zaczęli mówić, dzięki jego pięknu: "zobaczyć Neapol i umrzeć". Na włoskim południu jest wiele podobnie zapadających w pamięć miejsc.

Apulia - kolebka cywilizacji greckiej na Półwyspie Apenińskim

Apulia to region w południowo-wschodnich Włoszech, od wschodu graniczy z Morzem Adriatyckim, od południowego wschodu z Morzem Jońskim, a od północy z Molise, od zachodu z Kampanią i od południowego zachodu z Basilicatą. Jego południowa część leży na półwyspie Salento. Region zajmuje powierzchnię 19 366 km², liczy 4 mln mieszkańców i jest podzielony na 6 prowincji (Bari, Barietta-Adria-Trani, Brindisi, Foggia, Lecce i Taranto). Stolicą Apulii jest Bari. W skład regionu wchodzą wyspy Trémiti.

Pod koniec VIII w. p.n.e. nad brzegiem Zatoki Tarenckiej powstała grecka osada Tarentum, przez którą kultura grecka rozprzestrzeniła się na tereny dzisiejszej Italii. W czasach Imperium Rzymskiego rozwinął się port Brindisi, z którego statki handlowe pływały do Grecji i na Wschód. Później obszar ten należał do Bizantyjczyków, Langobardów, Arabów i Normanów. W 1850 roku Apulia stała się częścią Królestwa Włoch.

Gargano - skalista ostroga włoskiego "buta"

Gargano to podregion historyczno-geograficzny w prowincji Foggia, składający się z szerokiego masywu górskiego tworzącego cypel wystający z Morza Adriatyckiego jako "ostroga włoskiego buta". Najwyższym szczytem jest Monte Calvo (1 056 m n.p.m.). Większość wyżyny jest częścią Parku Narodowego Gargano, utworzonego w 1991 roku.

Półwysep Gargano jest częściowo pokryty pozostałościami starożytnego lasu, Foresta Umbra, ostatnią pozostałością pierwotnego lasu dębowego i bukowego, który kiedyś pokrywał dużą część Europy Środkowej i Półwyspu Apenińskiego. Liściaste lasy górskie Gargano wychwalał już rzymski poeta Horacy w swoich odach.

Wybrzeże Gargano jako raj dla turystów

Na wybrzeżu Gargano znajdują się liczne plaże i obiekty turystyczne, w tym takie kurorty jak Vieste, Peschici czy San Menaio. W północnej części półwyspu znajdują się dwa słone jeziora - Lesina i Varano. Na Gargano znajduje się również Monte Sant'Angelo, najstarsze sanktuarium w Europie Zachodniej poświęcone kultowi Archanioła Michała. Inne znane atrakcje turystyczne to jaskinie morskie w okolicach Vieste oraz wycieczki statkiem na archipelag Trémiti.